Nieuwe indrukken en ervaringen

Er werd ons verteld dat er op maandag altijd een grote markt is in Embangweni. De markt die er normaal staat is niet zo heel groot, dus ik dacht dat deze markt ook niet zo groot zou zijn. Na onze dag op de TTC, waar we nu alweer een kleine week rondlopen, werden we vlakbij de markt afgezet. Het überhaupt bij de plek komen waar we werden afgezet was al een hele onderneming; met een soort mini-pickup werden we opgehaald en moesten we over een weg heen wat alleen maar hobbels had. Alsof dat nog niet genoeg was moesten we ook nog een redelijk steile helling op, waarbij we dachten dat de mini-pickup het ieder moment kon begeven. Uiteindelijk zijn we wel aangekomen bij de plek waar we werden afgezet.

Na een klein stukje lopen kwamen we aan bij de grote markt in Embangweni. Deze grote markt is er maar 1x in de week, waardoor het er ontzettend druk was! Waar ik aanvankelijk dacht dat het niet zo groot zou zijn, had ik me toch verschrikkelijk in vergist! Wat was deze markt toch ontzettend groot, met van alles en nog wat; van kleding tot shampoo en van vis tot fruit. Ze hadden echt bijna alles. Zo stoer als Naomi en ik zijn, gingen we met zijn tweeën naar de markt. We stonden alleen nog niet koud op de markt of er kwamen allerlei mensen naar ons toe en er was ook één man die eiste van Naomi om naar zijn kraam te gaan. Na een paar minuten toch maar besloten om eerst terug te gaan naar ons huisje bij de CDSS en vragen of Edith met ons mee wilde gaan. Ongeveer de hele weg dat wij van de markt afliepen werden we gevolgd door een oudere vrouw die alleen Tumbuka (regionale taal in de regio waarin Embangweni ligt) sprak. Deze vrouw was een dag eerder ook al bij ons huisje geweest en heeft toen naar onze kleren gewezen. Naomi en ik denken dat deze vrouw onze kleren wilde hebben.

Samen met Edith zijn we terug gegaan naar de markt, want we hadden nog steeds spullen nodig. Nadat we de spullen hadden gekocht die we nodig hadden hoefden we alleen nog maar een kip te kopen. Nee, het is geen kip zoals je dat in Nederland zou kopen. We hebben letterlijk een levende kip gekocht. Edith droeg die kip alsof het een tas was, heel chill had ze de kip aan zijn vleugels vast en liep daar alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Ja, in Malawi is het normaal om levende kippen te kopen en deze zelf te slachten. Zodoende deed Edith dat ook voor ons.

Op dinsdag hebben Naomi en ik samen 2 lessen op de TTC gegeven. De dag ervoor vroeg iemand ons om les te geven over Nederland. Dat wilde we wel doen, dus hadden we s'ochtends bedacht wat we ongeveer wilden vertellen. Tussendoor hebben we nog een kaart van Nederland gemaakt, want een beamer of iets kennen ze hier niet, dus als je iets wilt laten zien moet je tekenen. Gelukkig had ik ergens nog wel een foto met de kaart van NL erop. Na de lunch vertelde onze begeleider van de TTC dat wij zijn les over gingen nemen door een les over Nederland te geven. Uh, okay, niet echt gepland maar okay. Het was in ieder geval beter dan de oorspronkelijk les over te nemen wat hij in eerste instantie aan Naomi had gevraagd.
We hebben de studenten een beetje Nederlands geleerd, wat opzich wel grappig is omdat het toch net iets anders klinkt dan hoe wij het spreken. Ook verteld over wat wij zoal eten/drinken in NL, tradities, wat écht typisch Nederlands is (lees: altijd zeuren om het weer, direct zijn etc.). Ja Kees-Jan, wij zijn al bezig met de onderwijskoffer ;-).

De laatste dag op de TTC voorlopig was op woensdag, omdat we vanaf donderdag eindelijk gaan starten op de C.D.S.S! Deze dag heb ik zelf geen les gegeven, maar gericht geobserveerd bij de les van Naomi. Ik had wel gevraagd om les te geven, maar dat uur zou door een student lesgegeven worden, maar was het wel de bedoeling dat we feedback zouden geven. Het uur voordat we feedback zouden geven, hadden we geobserveerd bij een wiskundeles. Gelukkig was het niet warm hoor, ben je gek. We zaten met ruim 60 studenten in het lokaal met een gemiddelde buitentemperatuur van ongeveer 27 graden, nou dan kan ik je zeggen dat het warm en benauwd is in zo’n lokaal!
Ondertussen bedacht ik me dat het toch wel heel fijn zou zijn als het gewoon even keihard zou regenen omdat het dan zou afkoelen. Blijkbaar kunnen de weergoden in Malawi luisteren, want nog geen 20 minuten later begon het toch een partij te regenen. Het regende zodanig hard dat de student niet meer boven het geluid van de regen uitkwam. De regenbui bleek een onweersbui te zijn die niet ver van de TTC insloeg. Van de schrik bekomen kon ik er wel om lachen. Het bleek echter alleen zo hard te hebben geregend, dat het regenwater letterlijk in stromen de heuvels afliep. Het leek een beetje op een rivier met zijriviertje waar het water best hard stroomt, zo moet je het een beetje voor je zien. Sindsdien mag ik van Naomi ook niet meer zeggen dat ik regen wil.

Donderdag, eindelijk de dag dat we op de C.D.S.S begonnen. Het is dat we van Rebecca (Amerikaanse die hier vanuit Peacecorps al bijna 2 jaar is) onze buurvrouw te horen hebben gekregen hoelaat we op de school moesten zijn, want informatie hadden we niet gekregen. Wat we wel wisten was dat de head teacher (soort directeur) en de deputy principal niet aanwezig waren, omdat zij in Karonga (nog noordelijker in Malawi) waren. We werden door een docent voorgesteld aan alle klassen. Ik zal even citeren wat zij zei: “Nederlands has sent us some teachers”. Uhm, juist. Tuurlijk we gaan lesgeven op de C.D.S.S maar het is voor een bepaalde tijd, wat we ook hebben gezegd. Ik ga de lessen geven aan form 2, waarbij de spreiding in leeftijd zit tussen de 12 en 16 jaar. Dat is wel even slikken en anders dan ik gewend ben in Nederland waar mijn leerlingen in de 3e 15 zijn.

Ik heb kennisgemaakt met de docent waarvan ik zijn lessen ga overnemen en heb deze dag al 2 lessen gegeven, terwijl dit eigenlijk niet mijn bedoeling was. Uiteindelijk bij beide klassen een lesje over Nederland gegeven en de leerling een paar woorden Nederlands gegeven. De dag erna heb ik 2 lessen geobserveerd bij de huidige docent, maar man wat valt daar nog verbetering te halen. Eerlijk is eerlijk hij doet zn best, maar er is nog genoeg te verbeteren. Zo zou hij bijvoorbeeld de leerlingen meer kunnen activeren ipv dat de leerlingen aan het afwachten zijn wat er gebeurd. Voor mij is het ook wel even wennen dat de lesuren maar 40 minuten duren, waardoor je goed moet bedenken wat je gaat doen in je les. Ohja, het grootste verschil is toch wel het schrijven met krijtjes op een krijtbord. Als je te hard op het krijtje drukt, breekt deze af en dat is ongemak. Whiteboards kennen ze niet, maar man wat zijn die dingen handiger!

Van het weekend zijn Naomi en ik naar Mzuzu geweest, de 3e grootste stad van Malawi. Ondanks dat we niet veel te klagen hebben in Embangweni, is er in het weekend gewoon heel weinig te beleven Zodoende dat we de beslissing hebben genomen om een nacht in Mzuzu te gaan overnachten. Totaal geen spijt van gehad! We hebben overnacht in Joy’s Place, een soort hostel wat door een Amerikaan en een Koreaanse wordt gerund. En ze hadden daar gewoon westers eten! Na 2 weken ongeveer elke dag hetzelfde te hebben gegeten, waren de noodles echt wel even een waar genot. Lekker gegeten, gedronken en bijgetankt in Joy’s Place en zo weer klaar voor een nieuwe week op de C.D.S.S!

De autoritten van en naar Mzuzu waren een hele ervaring! Op de heenreis werden we opgehaald door Patrick, een local die chauffeur heeft maar ook een drankwinkeltje heeft. Na ongeveer 1,5 uur door elkaar geschud te worden, kwamen we eindelijk aan bij de geasfalteerde weg! Verder verliep de reis voorspoedig! De weg terug daarentegen verliep minder soepel, want we moesten van Mzuzu naar Denda (Djenda) en dan overstappen naar Embangweni. In Mzuzu een auto voor 7 personen gevonden die naar Denda zou gaan. Naomi en ik waren de eerste in de auto en moesten achterin zitten waar 2 stoelen waren. Vervolgens hebben we 1,5 uur gewacht voordat we konden vertrekken naar Denda. Als je je dan bedenkt dat we het 1e uur van de reis met 10 man in de auto zaten. Na een uur kwam er dus nog iemand bij en werd tussen Naomi en mij ingezet. Hmmm, 11 personen in een auto waar je officieel met 7 man in mag , tja die dingen gebeuren nou eenmaal in Malawi! In Denda konden we gelukkig snel verder naar Embangweni. Al met al zijn we ruim 6 uur onderweg geweest, maar hé we zijn veilig en wel teruggekomen in Embangweni!

Ondertussen heb ik vandaag (24 februari) mijn eerste 2 lessen gegeven aan beide klassen in jaar 2 lesgegeven. Over het algemeen ben ik best wel tevreden over mijn lessen en ik denk dat het Engels praten ook steeds beter zal gaan!

Update:
1. Plassen in een gat, is nu vanzelfsprekend! Goh, wie had dat 2 weken geleden nou gedacht
2. Phase 10 is helemaal in om te spelen in ons huisje, dus dat is wat we eigenlijk doen om de avond te vullen
3. Stroomuitval wordt ook een vanzelfsprekendheid, want we hebben in een week tijd nu al 4x dat de stroom is uitgevallen…. Ach kleinigheidjes blijf je houden, soms duurt het een uur, soms de hele dag. Maar daar hebben we ook onze wakas voor
4. We hebben een kookplaatje gekocht zodat we zelf een ei of iets kunnen koken, wel zo gemak! We hebben ook een krukje gekocht op de lokale markt zodat we dat als bijzettafeltje kunnen gebruiken!

Zoals je wellicht leest, gaat het eindelijk best wel prima! Het leven in Malawi gaat zijn gangetje en langzaamaan wen ik aan het leven hier!