Bijna in de problemen met de politie

Deze keer een wat kortere blog, want de vorige heb ik halverwege vorige week pas geüpload vanwege onze korte vakantie Nkhata Bay.

Onze rit terug van Mzuzu naar Embangweni was weer een rit op niet snel te vergeten. De weg tot aan Jenda ging soepel en in Jenda moesten we zoals elke keer overstappen naar een andere auto naar Embangweni. We hadden dit tot woensdag 1x eerder gedaan en dat ging toen best soepel met voldoende ruimte. Wat een keer eerder is gebeurd betekent dan weer niet dat dit ook een andere keer zo zal zijn…

Nou, dat hebben we geweten ook! We moesten met een mini pick-up truck mee en moesten achterin zitten, achter de bestuurder. Voor ons zaten 2 mannen gin te drinken. Dat zat ons toch niet helemaal lekker, waarop Naomi vroeg of de bestuurder ook gedronken had. Nee, nee dat was niet zo volgens de mannen. Vervolgens werd er nog wel even gewisseld van bestuurder en ging het van kwaad tot erger. Er moesten nog meer mensen achterin zitten, maar daar was niet bepaald de ruimte voor aangezien Naomi en ik 2 grote tassen bij ons hadden van onze mini vakantie. De mannen die gin aan het drinken waren begonnen naar ons te schreeuwen dat Naomi moest opschuiven en wel nu! Op een gegeven moment heeft Naomi haar mond opengetrokken en stopte het geschreeuw: ik ben trots op die meid haar temperament. Maar, in de tussentijd was er al 1 persoon bijgekomen achterin en dat paste net. Na een paar minuten werd ons opgedragen dat er nog iemand bij moest en we onze tassen maar achterin een open bak moesten doen, nou dat dacht ik dus niet. Ik heb mijn tas gewoon voorin bij me gehouden en half in de deur gaan zitten, zodat persoon nummer 4 er ook bij kon. Voor ons zaten naast de bestuurder ook opeens 4 mensen (normaal mag je daar incl. bestuurder met zijn tweeën zitten). In de bak van de pickup zaten ook nog een stuk of 10 mensen, dus ja het was aardig vol. Ik voelde me net een legkip, met de ruimte die ik had. Ondertussen weet ik wel dat ik een mooie blauwe plek heb overgehouden aan dat avontuur!

Waar ik in de vorige blog schreef dat er een kans bestond dat we wellicht nog naar Lilongwe moesten, is dit iets anders gelopen. Naomi had namelijk contact gezocht met het honorair consulaat van Nederland in Malawi, met de vraag of we perse naar Lilongwe moesten voor een stempel of dat dit ook ergens anders kon. Het kon inderdaad ergens anders, namelijk in Mzuzu. Potverdikkie, daar waren we de dag ervoor juist weer weggegaan, dus dat wordt weer opnieuw naar Mzuzu gaan. Verder op deze dag niet veel bijzonders gedaan, behalve naar de markt om wat inkopen te doen.

Vrijdag zijn we dan weer naar Mzuzu gegaan. Rond 7 uur was Patrick er om met ons en een paar andere naar Mzuzu te gaan. Waar we vervolgens de deputy head teacher gingen ophalen, kregen we de eerste vertraging. De deputy was namelijk bijna 45 minuten later. Klokkijken is blijkbaar lastig.

Na deze vertraging dus eindelijk echt onderweg. De rit naar Mzuzu verliep alles behalve soepel. Om van Embangweni naar Mzimba te gaan, ga je namelijk offroad. Na een kleine 45 minuten rijden hoorde Naomi iets en attendeerde Patrick erop dat ze dacht dat hij iets was kwijtgeraakt. En ja hoor, dat klopte ook nog. Patrick was zn reserveband verloren dus die ging ie iets verderop weer ophalen, en moesten wij een klein stukje de heuvel oplopen. Nadat we deze verschrikkelijke offroad weg hadden doorstaan, kwamen bij een van de vele provincie controles.

Ik heb Naomi en mij bijna in de problemen gebracht bij de politie bij de eerste controle. Ik zat voorin en er werd voor het eerst sinds ons verblijf hier om mijn paspoort gevraagd. Ik gaf netjes mijn paspoort aan de agent. De eerste vraag die ik kreeg was waar ik werkte. Ik reageerde met: de CDSS in Embangweni als docent. Super dom natuurlijk, want wij zijn hier beide op een toeristenvisum. Echt ook totaal niet meer aan gedacht en ergens vind ik het niet raar dat ik deze fout heb gemaakt. In Embangweni zeggen we namelijk dat we op de CDSS werken.
Op het moment dat ik antwoordde met dat ik op de CDSS werk, hoorde ik Naomi van achteren zeggen dat we dat niet doen en vanaf dat moment besefte ik me mijn domme reactie. Op vragen als werk je voor de overheid reageerde ik ontkennend en gelukkig was daar Naomi for the rescue! Uiteindelijk kregen we beide onze paspoorten terug en konden we onze weg vervolgen naar Mzuzu. Tot aan Mzuzu verder geen problemen gehad, gelukkig maar.

Eenmaal in Mzuzu konden we naar de immigratiedienst, want onze eerste stempel was bijna verlopen. Wij daar naar binnen, dachten we eerst dat we een visa wilde lopen. Uh nee, die heb ik al. Uiteindelijk een stempel gekregen voor 2 maanden. Die man van de immigratie zei tegen ons dat we na die 2 maanden een nieuw visa moesten kopen. Raar verhaal, want ik heb gewoon een visa voor een halfjaar en hij is gewoon geldig tot halverwege augustus. Dat wordt binnenkort maar weer contact opnemen met het consulaat hoe dat dan precies zit.

Vervolgens even snel geluncht en eindelijk na een maand weer kaas gegeten, dat smaakte goed! Daarna snel lang Shoprite voor nog een aantal spullen en snel naar huis. Dat dachten want ook dit verliep weer totaal anders. Nadat Naomi en ik klaar waren met alles wat we wilden/moesten doen in Mzuzu dachten we dat we terug naar Embangweni konden, maar dat bleek niet het geval. We moesten namelijk op de andere passagiers wachten. Uiteindelijk hebben we bijna 3,5 uur moeten wachten op de anderen.

Tijdens dat wachten gebeurde er nog wel iets raars. Er kwam namelijk een dronken man naar ons toen met de vraag of wij uit Canada komen. Tegenwoordig zeggen we tegen dronken mensen een random land en naam als ze erom vragen. Wij zeiden dat we uit Canada komen. Zei die man dat hij Candezen altijd herkent (okay, maar ik kom niet uit Canda). Vervolgens werd hij boos op ons omdat wij het Corona-virus naar Afrika brachten en dat was iets heel slechts, want hier in Afrika zijn ze al zo arm en gaat iedereen dood. Het enige wat ik me op dat moment bedacht was: okay, maar ik ben geen Canadees en voor zover ik weet heeft Canada geen Corona-virus. Hij heeft dat een aantal herhaalt en schreeuwde vervolgens dat we weg moesten gaan… Alsof iedere blanken het Corona-virus heeft.

Om de tijd een beetje te doden hebben Naomi en ik maar over de markt in Mzuzu gelopen en daar verschillende groeten en fruit gekocht, wat weer een welkome afwisseling is in ons dieet hier in Embanweni, want afwisseling in eten is er niet veel. Uiteindelijk was het half 6 en bedachten we dat we dan maar beter ergens avond konden eten, want het leek er niet op dat de andere passagiers op zouden schieten. Op dat moment kwamen ze aan en hebben Naomi en ik eerst wat te eten gehaald voor onderweg.

Om 18:00 konden we eindelijk uit Mzuzu vertrekken, wel in het pikkedonker want lantaarnpalen kennen ze niet, ook niet bij de snelweg. Ook hier werd er weer gecontroleerd en vroeg een agent waar ik heen ging. Ik antwoordde met Embangweni en dat ik aan het reizen was. Geleerd van de vorige keer dus. Waar ik nu niet de fout maakte, deed Patrick onze chauffeur dat wel door te zeggen dat we als docenten werken. Uiteindelijk een aantal keer benadrukt dat we reizen en niet betaald krijgen. Gelukkig konden we weer terug naar Embangweni.
Uiteindelijk hebben we er 4 uur overgedaan om terug in Embangweni te komen, waarbij we onderweg weer offroad gingen. Deze keer stonden we vast in de modder en hebben Naomi en ik de auto losgeduwd, samen met de deputy head teacher. Wat begon als een eenvoudig iets, mondde dat dus uit tot een hele lange dag met veel wachten!

Op zaterdag mijn was gedaan samen met Edith, wat echt stukken sneller gaat dan het zelf te doen. ‘s Middags waren we door Rebecca uitgenodigd om langs te komen en dat hebben we ook zeker gedaan. Een nieuw spel geleerd: Spades. In het begin snapte ik er niet veel van maar gaandeweg had ik goed in de gaten wat ik moest doen. Het team van Rebecca en mij won, dus het spel is leuk. Verder een relaxte middag en avond gehad en leuke gesprekken gevoerd met Rebecca en Derek (Amerikaan die hier is vanuit Peacecorps).

Zondag dan toch maar mijn lessen voorbereiden voor deze week, want de vakantie is voorbij. Het was lekker om een weekje vrij te zijn, maar weer beginnen met lesgeven is ook lekker want dan heb je iets meer omhanden. Deze dag vooral gebruikt om te relaxen en morgen weer met frisse energie op te staan!

Vandaag (maandag 9 maart) heb ik weer 2 lessen gegeven in form 2 en een nieuwe actieve werkvorm toegepast. Ik wist eerst niet dat het bestond, voor mij was het ook nieuw. Het was de werkvorm: Searching for each other. Hierbij had ik de reden waarom mensen de meren gebruiken in stukken geknipt en moesten de leerlingen het kloppend maken. Beide klassen kregen 20 minuten en ik ben toen met ze naar buiten gegaan, het was toch nog niet té warm buiten. In deze 20 minuten hebben de leerlingen vooral zelf nagedacht en geprobeerd om tot een oplossing te komen. De andere 20 minuten zijn we terug naar het lokaal gegaan en hebben we de opdracht besproken. Ik heb wel het idee dat de leerlingen de opdracht leuk vonden, omdat ze wel bezig waren met de opdracht en ik het merendeel zag lachen.

Na de gegeven lessen moest ik ook nog een kleine 120 huiswerkopdrachten nakijken, maar niet iedereen had zijn/haar schrift ingeleverd, dus dat wordt van de week dan maar even met desbetreffende leerlingen in gesprek gaan en hen eventueel een 2e kans geven om alsnog in te leveren.

Ik had trouwens gelezen in de reacties dat een aantal mensen vragen hadden , dus daar ga ik op in.
Ja, woorden worden hier anders uitgesproken en dat maakt het ook gelijk lastig om mijn leerlingen te verstaan. Ik laat mijn leerlingen zichzelf herhalen, zodat ik misschien versta wat ze zeggen. Soms springen andere leerlingen bij waarvan de uitspraak beter is.

Het vormgeven van werkvormen gaan wel prima, alleen is het af en toe lastig dat je niet dezelfde mogelijkheden zoals ik Nederland heb. Leerlingen lijken de werkvormen wel prima te vinden en doen mee.

De klas die de posters grotendeels niet hadden ingeleverd heb ik 2e kans gegeven en heb vandaag weer een aantal posters ontvangen. Ik geef ze tot vrijdag en daarna sluit kans 2.

Voor zover de blog van afgelopen week. Tot de volgende blog!